สรุปฎีกา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 9797/2560 วินิจฉัยว่า ขณะเกิดเหตุผู้เสียหายยังเป็นเด็กอายุเพียง 13 ปีเศษ และพยานหลักฐานโจทก์ฟังได้ว่าจำเลยกระทำชำเราผู้เสียหายโดยผู้เสียหายยินยอม จำเลยฎีกาในคดีส่วนแพ่งว่าเมื่อผู้เสียหายยินยอมให้กระทำชำเรา จึงไม่เป็นละเมิด จำเลยไม่ต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายแก่ผู้เสียหายนั้น

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 277 วรรคหนึ่ง บัญญัติว่า "ผู้ใดกระทำชำเราเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีซึ่งมิใช่ภริยาหรือสามีของตน โดยเด็กนั้นจะยินยอมหรือไม่ก็ตาม ต้องระวางโทษ..." ซึ่งแสดงให้เห็นว่ากฎหมายคุ้มครองเด็กอายุน้อยเป็นกรณีพิเศษโดยไม่ให้ความสำคัญแก่ความยินยอมของเด็ก ดังนั้น แม้ผู้เสียหายจะยินยอม การกระทำของจำเลยก็ยังคงเป็นละเมิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 420 ผู้เสียหายจึงมีสิทธิเรียกค่าเสียหายฐานละเมิดจากจำเลยได้ และมารดาผู้เสียหายย่อมมีสิทธิยื่นคำร้องเรียกค่าสินไหมทดแทนจากจำเลยแทนผู้เสียหายได้